W słuchawkach #4

Czwarta odsłona słuchawek, czwarta mieszanka wybuchowa! Zapraszam do czytania. :)

Nothing but Thieves – Amsterdam

Brytyjski zespół powrócił w tym roku z nowym materiałem, zatytułowanym Broken Machine. Pierwszym singlem promującym drugi album Nothing but Thieves została kompozycja Amsterdam. Niesamowicie dynamiczna, chwytliwa, wyzwalająca szaleństwo. Ten prawdziwie rockowy utwór idealnie sprawdzi się na koncertach. Nothing but Thieves zagrają w warszawskiej Progresji pod koniec listopada, a bilety na to wydarzenie wyprzedały się w ekspresowym tempie (swoją drogą strasznie żałuję, że nie udało mi się zdążyć). To chyba wiele znaczy o jakości ich muzyki.

Lao Che – Wojenka

Od tego numeru zaczęło się moje uwielbienie do Lao Che. Jeżeli ich nie znacie, tworzą muzykę z gatunku alternatywny rock i są znani z kreowania albumów koncepcyjnych, na co już wskazują ich tytuły, chociażby Dzieciom, Gospel czy Powstanie Warszawskie. W swoich utworach przedstawiają rzeczywistość w krzywym zwierciadle, a ich cholernie inteligentne teksty skłaniają do refleksji. Nie inaczej sprawa ma się z Wojenką. Chwytliwa melodia ładnie pasuje do świetnego, acz boleśnie prawdziwego i ironicznego tekstu, który pokazuje bezsens wojny oraz wszystkie jej mankamenty oraz nierzadko groteskę: Wojna to sport, a sport to zdrowie / skoki do gardła i rzuty ołowiem. Wojenka to majstersztyk, podobnie jak cały album Dzieciom.

twenty one pilots – Hometown

Przy okazji mini recenzji płyty Blurryface, z której pochodzi wspomniany utwór, bardzo się polubiłam z materiałem zawartym na niej. Dostajemy bowiem tak różnorodny przekrój stylów muzycznych, że trudno się znudzić i co rusz wynajduje się coś ciekawego, niezależnie od tego, ile razy słuchało się danego utworu. Ostatnio najchętniej sięgałam po Hometown, jedną z najbardziej stonowanych - choć nadal chwytliwych - piosenek. Elektroniczna muzyka fajnie współgra z naprzemiennie wysokim oraz niskim wokalem, a całość przywodzi na myśl lata 80., co zapewne jest sprawką sampli z popularnego utworu Smalltown Boy zespołu Bronski Beat.

Naughty Boy ft. Beyonce & Arrow Benjamin – Runnin' (Lose It All)

Nie przepadam za Beyonce. Ten cały hype na jej osobę oraz szumne określanie jej mianem królowej skutecznie odstrasza mnie od głębszego zapoznania się z jej twórczością, przez co znam tylko jej najpopularniejsze piosenki. Mimo wszystko nie można odmówić jej mocnego wokalu, który prezentuje w utworze Runnin' (Lose It All) Naughty Boya, w którym udziela się także Arrow Benjamin. Piosenka ma przyjemny, szybki rytm, przez co z czasem staje się uzależniająca. Nie wiem czemu, ale pasuje mi do tego utworu określenie motywujący. Prawdopodobnie przez jego tempo, nakazujące wręcz do działania i dążenia do celu, choć tekst opowiada o czymś innym. Tak czy inaczej, jest to bardzo udana kompozycja.

Ariana Grande – Thinking Bout You

Ariana mile zaskakuje mnie swoją twórczością. Nie śpiewa typowo komercyjnych, radiowych piosenek (choć i takie jej się zdarzały), ale umiejętnie łączy ładny pop z dobrą elektroniką, nierzadko zaczepiając o r&b. W ten sposób otrzymujemy udane, chwytliwe i wysmakowane kompozycje, które może nie zachowają się w historii muzyki jako wybitne, ale z pewnością miło będzie do nich wracać. Ostatnio kilkakrotnie przesłuchałam płytę Dangerous Woman i najbardziej w ucho wpadło mi rozmarzone, błogie oraz milutkie Thinking Bout You. Bardzo podoba mi się sposób, w jaki Ariana śpiewa - taki rozciągnięty, kombinacyjny, wysoki. Super!

Kult – Baranek

Sądzę, że tego utworu raczej nie trzeba bliżej przedstawiać, zwłaszcza miłośnikom polskiego rocka. Od siebie tylko powiem, że Baranek jest wyjątkowy z dwóch względów. Pierwszym z nich jest jego konstrukcja - szybkie, bardzo energiczne, recytowane zwrotki oraz spokojny, folkowy, wręcz sielankowy refren. A skoro już przy refrenie jesteśmy, spójrzmy na jego tekst. Wiecie, że jest to fragment II części Dziadów Mickiewicza? :) Przedstawia on postać pasterki Zosi. Co prawda jest nieco przekształcony, ale niewiele. Pokłony dla taty Kazika za tak umiejętne, niebanalne wkomponowanie klasyki literatury do muzyki rozrywkowej. 

Dua Lipa – New Rules
Ta brytyjska wokalistka pochodzenia albańskiego zapewne nie wie, jak łatwo przekręcić jej imię na nieładne określenie w języku polskim i jak często można tę przeinaczoną wersję spotkać. Pomimo zabawnego dla Polaków nazwiska, artystka radzi sobie w naszym kraju całkiem nieźle. Jej singiel Be The One został tu bardzo dobrze przyjęty, podobnie jak New Rules. Dua tworzy muzykę dyskotekową, elektroniczną, idealną do tańca, ale tym, co wyróżnia ją spośród miałkich i nijakich popowych wokalistek jest głęboki, niski głos. W połączeniu z żwawą melodią tworzą fajny kontrast. Nie można powiedzieć, że całość wypada lipnie, wręcz przeciwnie.