W słuchawkach #40

Marco Faraone & Greeko – Armaghetton (Aeroplane Remix). Usłyszałam tę piosenkę w radiowej Czwórce i nie może mi wyjść z głowy. Rzadko kiedy wolę remixy od oryginałów, ale w tym przypadku Aeroplane wykonał robotę bezbłędnie. Bardzo podoba mi się funkowy, chwytliwy rytm. Fajnie, na zasadzie kontrastu, komponuje się z głębokim głosem wokalisty.

The Dumplings – Dark Side. Zdaje się, że wspominałam niejednokrotnie, że Dark Side jest moim ulubionym utworem The Dumplings. Na pewien czas zapomniałam o jego istnieniu, a gdy ponownie go „odkryłam”, przekonałam się, że z biegiem czasu nie traci na jakości. Brzmi dobrze zwłaszcza podczas wieczornych przejażdżek samochodem.

Frankie Goes To Hollywood – Relax. Moja sympatia do muzyki z lat 80. ostatnio przybiera na sile, dlatego w moich słuchawkach często gościł chyba największy hit Frankie Goes To Hollywood. Choć śpiewa relax, a sam utwór utrzymany jest w rytmicznym, tanecznym nastroju, to trudno się przy nim faktycznie zrelaksować. Tkwi tutaj jakiś niepokój, pewna groza, która na swój sposób mnie fascynuje.

Drake – Hold On, We're Going Home. Nie mam ostatnio zbyt wiele czasu na śledzenie nowości, więc grzebię w starszych nagraniach. W ten sposób przypomniałam sobie, jak bardzo podoba mi się numer Drake'a. Jednostajny rytm podszyty smutkiem i zawierające się w tytułowej frazie błogość, spokój i bezpieczeństwo. Nie znam twórczości Drake'a na wylot, ale Hold On, We're Going Home to piosenka zdecydowanie zasługująca na uwagę.

 

Nikki Yanofsky – Something New. Odkopywania staroci ciąg dalszy. Nie pamiętam, jak trafiłam na tę piosenkę, ale pamiętam, jak bardzo za nią szalałam. Mój entuzjazm już opadł, ale wciąż lubię wracać do Something New. Nieustannie podobają mi się energia i radość, które płyną z tego kawałka. Trudno też oprzeć się duchowi lat 60., który wyraźnie tutaj wybrzmiewa.

Michael Jackson i Justin Timberlake – Love Never Felt So Good. Do pośmiertnie wydanych piosenek mam dosyć mieszany stosunek, zwykle nawet po nie nie sięgam. Wyjątkiem jest utwór Michaela Jacksona w duecie z Justinem Timberlake'em. Płynie z tego nagrania ciepło – jest uśmiechnięte, pogodne i pełne miłości. W sam raz na nadchodzącą wiosnę...

...czego nie można powiedzieć o Linkin Park – Numb. W czasach gimnazjum grupa Chestera Benningtona była moim ulubionym zespołem. Z czasem fascynacja minęła, choć wciąż nie mogę odmówić muzyce Linkin Park jakości. Zwłaszcza kompozycji Numb, naładowanej emocjami, bezradnością i nade wszystko szczerością.