Ulubieńcy od... Lady Pank

5. Stacja Warszawa (2004)

Nie mogło zabraknąć tego utworu. Przez długi czas traktowałam Stację Warszawę jako moją ukochaną piosenkę Lady Pank, ale, jak widać, z czasem spadła na piąte miejsce. Wciąż jednak żywię do niej pewien sentyment, którego nie jestem w stanie do końca wytłumaczyć. Tak czy siak, jestem pewna, że jeszcze nie raz wyśpiewam (wykrzyczę) refren na całe gardło.

4. Tacy sami (1988)

Jeden z tych utworów, których nie trzeba nikomu przedstawiać. Mamy do czynienia z nośnym, zadziornym refrenem, wręcz kipiącym energią. Wraz ze spokojniejszymi nieco zwrotkami, choć wciąż nabuzowanymi, osiągnięto dobry kompromis. Największą zaletą jest jednak niewątpliwie warstwa tekstowa – oszczędna w środkach, ale pełna mocy.

3. Mniej niż zero (1983)

Mniej niż zero kojarzy mi się przede wszystkim z... moją studniówką. Moje wychowawczynie zadedykowały tę piosenkę mojej klasie, pewnie ze względu na wers zaliczona matura na pięć. Ponownie na przód wysuwają się sentymentalne uczucia, jednak nie mogę pominąć znów rewelacyjnego tekstu, którego sens dociera chyba dopiero po latach.

2. Zostawcie Titanica (1999)

Nie przepadam za filmem Titanic. Zdecydowanie bardziej przemawia do mnie Zostawcie Titanica, opowiadające rozmarzoną, nieco naiwną historię. Cóż, że naiwna, skoro tak świetnie brzmi? W tym przypadku największą sympatią darzę melodię, charakterystyczną dla zespołu. To kolejny przypadek, gdy większość energii koncentruje się w refrenie. I kolejny dobry efekt.

1. Sztuka latania (1985)

Jak na ironię, Sztuka latania odkąd pamiętam była tym kawałkiem, który zawsze pomija się, gdy pojawia się znienacka na playliście. A teraz... chyba nie muszę mówić. Piosenka wyróżnia się nieco na tle pozostałych, głównie przez miarowy, wzbogacany świetnymi riffami rytm. Tekst jak zwykle bezbłędny, a całość – po prostu zachwycająca.