50 ulubionych utworów 2018 roku (25–1)

25. Kortez – Stare drzewa

Przez długi czas byłam z Kortezem na bakier, ale nawet ja, stroniąca od ballad i wolnych kawałków, musiałam wreszcie go docenić. Zwłaszcza gdy tworzy tak przepiękne nagrania, jak Stare drzewa. Utwór trwa sześć minut, ale każda sekunda hipnotyzuje. Magia.

24. Lykke Li – deep end

Może to i nie jest taka Lykke Li, jaką lubię najbardziej, ale deep end to nadal bardzo dobry utwór. Wpisuje się w mainstream, jest dość przebojowy, jednak nie można zarzucić mu bezmyślności. Hip hop w połączeniu z elektroniką i zblazowanym wokalem dają ciekawy efekt.

23. The Dumplings – Nieszczęśliwa

Mimo że cały najnowszy krążek polskiego duetu jest rewelacyjny, to podczas pierwszego odsłuchu najbardziej zainteresowała mnie właśnie Nieszczęśliwa. Z lekka psychodeliczny śmiech, taneczny rytm oraz orientalne naleciałości nie dają o sobie zapomnieć.

22. król – przyjdę/ SZTUCZNA KREW

Rzadko kiedy utwory, w których dłuższą i ważniejszą częścią jest linia instrumentalna, wywierają na mnie aż takie wrażenie. Zdaje się co prawda, że przyjdę/ SZTUCZNA KREW nie robiłoby takiego wrażenia bez tych kilku słów wyśpiewanych przez króla pod koniec piosenki. Wspaniałe.

21. Mela Koteluk – Janie

Nie lubię, gdy ballada wieńczy płytę, bo wówczas zwyczajnie o nich zapominam. Nie w tym przypadku. Janie to łagodnie płynący utwór, oddziałujący na zmysły. Jest (nie)zwyczajnie piękny. Za każdym razem przepadam w nim coraz bardziej. 

20. Rosalie. – Holding Back

Uwielbiam feeling kryjący się w głosie Rosalie., który zwłaszcza w Holding Back jest tak świetnie podkreślony. Falujący wokal idealnie zgrywa się z równie pulsującym, hip hopowo-elektronicznym bitem. 

19. Bownik – Postrach

Zadziornie (jestem słodszy od innych), tajemniczo (okrywa nas cień), nieco niebezpiecznie (kopię dół i wiem, co tu zasadzę). Zmanierowany wokal śpiewający intrygujący tekst i otoczony różnorodną, nietuzinkową warstwą melodyczną. A oto Postrach, czyli Bownik w pigułce.

18. Mela Koteluk – Ja, fala

Następna stonowana, subtelna piosenka. Ale jak tu nie zakochać się w takich czarujących nagraniach? Zwłaszcza kiedy mamy do czynienia z mistrzowskim wplecieniem harfy w melodię. A gdy dołożymy obłędny wokal Meli Koteluk, to Ja, fala jawi się niczym prawdziwa perła.

17. The Dumplings – Przykro mi

Miłości od pierwszego usłyszenia w tym przypadku nie było, ale nie trzeba było długo czekać, by szybko złapało. Bardzo lubię przestrzenny rytm, przez który co jakiś czas przewijają się miarowe uderzenia perkusji. Razem z wysokim wokalem Justyny Przykro mi wypada naprawdę dobrze.

16. Kortez – Czy to już jest dno?

W tym numerze najbardziej urzeka mnie elektroniczny bit, tak daleki od tego, do czego dotychczas przyzwyczaił nas Kortez. Pewnie dlatego jestem w Czy to już jest dno? tak bardzo zakochana. A moment, kiedy pojawia się delikatna, acz wyraźna gitara, jest zdecydowanym highlightem całości. 

15. Kasia Lins – Kiedy dobrze jest nam

Kolejny bardzo mocny debiut. Zdaje się, że Kasia Lins swoim albumem Wiersz Ostatni podbiła w ostatnim czasie serca wielu, czemu absolutnie się nie dziwię. Najmocniejszym punktem płyty jest w moim przekonaniu wyrazisty, mroczny kawałek Kiedy dobrze jest nam. Prawdziwa petarda.

14. Mela Koteluk – Hen, hen

Niesamowicie podoba mi się lekkość, która płynie od Hen, hen. Ponownie bogactwo dźwięków, spośród których najwyraźniejsza jest rytmiczna perkusja, otulający cudowny głos Meli, wyśpiewujący piękny, poetycki tekst. I nagle dzięki tej piosence poczułam późną wiosnę w zimie.

13. Lao Che – Spółdzielnia

Lao Che raczej rzadko kiedy pozwalają sobie na miłosne utwory, ale kiedy już się na to decydują, robią to bezbłędnie. Spółdzielnia to nietypowa piosenka o miłości, zarówno jeśli chodzi o tekst, jak i o samą muzykę. Czy tylko mnie całokształt kojarzy się z prywatkami sprzed kilku dekad? Cudo.

12. xxanaxx – Styropian

Do tej pory pamiętam, jakie wrażenie wywarł na mnie Styropian, gdy pierwszy raz go usłyszałam. Dla większości to może być ot, przeciętny kawałek, jednak mnie porwał od razu. Soczysta elektronika okalająca dziewczęcy wokal Klaudii Szafrańskiej, podkręcona wrzuconymi gdzieniegdzie licznymi wstawkami, jak chociażby tym uroczym konichiwa.

11. Lao Che – Baśń tysiąca i jednej nocki

Pisanie o Lao Che w samych superlatywach może być, przyznaję, nieco naciągane bądź niewiarygodne, ale co poradzić, gdy tworzą takie świetności, jak Baśń tysiąca i jednej nocki? Rewelacyjny, trochę orientalny charakter i jak zwykle genialny tekst. Śmierć wrogom golizny! 

10. Nosowska – Dosyć

Tutaj najistotniejsza jest warstwa liryczna. Bez niej Dosyć nie byłoby aż tak dobrym kawałkiem. Tekst nieskomplikowany, prosty w odbiorze, chwilami dosadny i zdaje się, że właśnie dlatego robi na mnie takie wrażenie. No i nie ukrywam, mocno się z tym utworem utożsamiam.

9. twenty one pilots – My Blood

Żadna z najświeższych piosenek twenty one pilots nie przekonała mnie do siebie tak, jak zrobiło to My Blood. Niby nic specjalnego, ale klimat, jaki stworzyli artyści przy pomocy gitary, perkusji i syntezatorów, robi efekt wow. Zwłaszcza gdy ktoś kocha wpływy muzyki lat 80.

8. Lao Che – Kapitan Polska

Kapitan Polska kupił mnie od razu. Ten funkowo-rockowo-elektroniczny charakter bosko sprawdza się w domowym zaciszu, ale jeszcze lepiej wypada w koncertowej odsłonie. Niezależnie od okoliczności, owy singiel jest prawdziwym majstersztykiem. Larum grają!

7. Flirtini/Bitamina/Dawid Podsiadło – Nikt

Flirtini w ubiegłym roku wydali kolejną część składanki Heartbreaks & Promises, na której znalazł się ten wykon. Nie pomyślałabym, że wokale Mateusza Dopieralskiego z Bitaminy i Dawida Podsiadło tak fajnie będą ze sobą współgrać. Przekonajcie się sami.

6. The Dumplings – Raj

Mrok, tajemnica i mocne electro. Tak w skrócie można określić całą płytę Raj, czego kwintesencją jest tytułowy numer z płyty. W dniu premiery zapętlałam go niemal bez przerwy i w zasadzie wciąż mi się to zdarza. Nic dziwnego; klimat Raju niezwykle oddziałuje na zmysły.

5. xxanaxx – Ciepło

Uwielbiam kontrast, jaki tutaj zachodzi. Spokojne, sączące się powoli zwrotki przeplatają się z wyraźnym, charakternym refrenem, w którym całą robotę robi mocny bit. Ciepło może i nie bije na głowę oryginalnością, ale ma w sobie jakiś magnes, któremu trudno się oprzeć. Mnie ten magnes przyciąga już od momentu premiery i nie chce odpuścić.

4. Męskie Granie Orkiestra 2018 – Początek

Wszyscy to znają, większości się to już zapewne znudziło, ja jednak ciągle to włączam od początku. Zapewne jest to kwestia wspomnień i skojarzeń, jakie przychodzą mi na myśl, gdy słucham Początku, ale nie należy zapominać o fantastycznym brzmieniu tegoż utworu. Co ciekawe, według mojego Last.fm jest to najczęściej słuchana przeze mnie piosenka w ciągu roku, ale pomimo całej mojej sympatii do niej, nie może znaleźć się na podium. 

3. Mela Koteluk – Odprowadź

Bo podium zaczyna się od Meli Koteluk. Dawno żadna piosenka nie podbiła mojego serca tak szybko, jak zrobiła to artystka ze swoim Odprowadź. To jest tak piękna opowieść, że niezwykle trudno jest mi to ująć w kilku słowach, ale spróbuję. Rozmarzony, ale nieco smutny klimat, fantastyczny tekst i olśniewająca wokalistka, która zachwyca swym głosem przede wszystkim w refrenie. Całość kojarząca się z Maanamem i mamy jeden z najpiękniejszych utworów roku.

2. król – z tobą/ DO DOMU

To piękno zaklęte w niewiele ponad trzy minuty oszołomiło mnie od razu. z tobą/ DO DOMU jest niesamowicie oszczędnym, ale magnetyzującym i poruszającym jednocześnie. Nie jestem pewna, co jest najpiękniejsze – zwięzły tekst, toczący się dialog, cudowny klimat czy może saksofon. Niemniej wszystkie te czynniki dają powalający całokształt, który fascynuje mnie niezmiennie od kilku miesięcy. Już brak mi słów, więc po prostu posłuchajcie.

1. Lao Che – Nie raj

Nie mogło być inaczej. Pierwsze miejsce nie mogło trafić do nikogo innego i ja wiedziałam to podświadomie już w marcu. Trudno ująć słowami to, co zadziało się w tej piosence, wydaje się bowiem, że Spięty wszystko już wyraził. Mądrość ukryta w wielowymiarowym tekście, której towarzyszy pulsujący, bogaty rytm (ten bas!) to wystarczające powody, by poznać Nie raj. Co prawda ni to rock, ni to disco, ni to alternatywa. To Lao Che, po prostu.

Po co? Po co? Po kres

Numery 1. z poprzednich lat:

2017: Nothing But Thieves – Amsterdam

2016: Organek – Mississippi w ogniu

2015: Daniel Bloom ft. Mela Koteluk – Katarakta

2014: xxanaxx ft. Tomek Makowiecki – Wolves