Relacja z Męskiego Grania 2017 w Poznaniu

Od kilku lat marzyłam, aby wybrać się na koncert z trasy Męskiego Grania. W końcu się udało. 8 lipca brałam udział we wspaniałej imprezie, wypełnioną przeróżną muzyką przez osiem godzin. Zapowiada się długi wpis, także weźcie coś do picia i zaopatrzcie się w cierpliwość. Zapraszam do przeczytania relacji.

Nocna elektronika popołudniową porą

Koncertem otwierającym całą imprezę był występ elektronicznego duetu xxanaxx. Byłam go bardzo ciekawa, bowiem uwielbiam oba albumy grupy. W setliście przeważały utwory z FWRD (Nie znajdziesz mnie, Pod Paznokciami, Kup mi, Give U The World), ale pojawiły się też piosenki z debiutu - Garden i Story w nowej, ciekawej odsłonie. Podobało mi się zaangażowanie Klaudii, która z wielkim uśmiechem zachęcała garstkę ludzi zebraną pod sceną do zabawy. xxanaxx zaprezentowali się znakomicie. Według mnie ich występ powinien odbyć się dużo później ze względu na charakter ich muzyki - bujające elektroniczne dźwięki bardziej pasują do wieczorowych godzin. Ale i tak nie mogę narzekać; świetnie rozpoczęli całą zabawę.

Wskrzeszenie Obywatela GC

Gdy zobaczyłam w lineupie tajemniczy projekt o nazwie Obywatel GC 2.0, byłam bardzo zaintrygowana. Osobiście jestem wielką miłośniczką muzyki Ciechowskiego (czy to jego solowych tworów, czy tych z Republiki), więc czekałam na ten występ z niecierpliwością. Całym projektem zarządzał Andrzej Smolik, co było doskonale słychać - wszystkie nowe aranżacje znanych utworów były bardzo dla niego charakterystyczne. Muzykowi przez cały występ nie schodził uśmiech z twarzy, co było naprawdę przyjemnym widokiem. Na scenie, w interpretacji piosenek Obywatela GC zaprezentowali się dawno niewidziana Mela Koteluk, emocjonalny Błażej Król, spokojny i czarujący Skubas oraz - ku mojemu wielkiemu zaskoczeniu i uciesze - żywiołowy Krzysztof Zalewski. Ostatni z wymienionych wykonał moją ukochaną piosenkę, Paryż - Moskwa 17.15, co uważam za najmocniejszy punkt programu. Co nie zmienia jednocześnie faktu, że Obywatel GC 2.0 to bardzo udany projekt i mam ogromną nadzieję, że zapis tego występu będzie wkrótce dostępny na płycie.

Ogniste szaleństwo

Koncert, który najbardziej mnie ekscytował, zaczął się o 21.25. Punktualnie na scenę wszedł Organek i od pierwszych dźwięków porwał całą publiczność. Wydawało się, że to właśnie na ten występ wszyscy czekali. Panowie zaprezentowali głównie materiał z ostatniej płyty nagrodzonej Fryderykiem. Usłyszeliśmy singlowe Mississippi w ogniu oraz Wiosnę, ponadto Rilke, Czarną Madonnę, HKDK, Ultimo i Ki Czort (pomimo nawoływań publiczności i samego Organka, Nergal nie pojawił się na scenie, by towarzyszyć przy ostatnim numerze z wymienionych). Z debiutu Organek zaśpiewał Głupi ja. To był mój drugi koncert Organka i z pewnością nie ostatni. Ich występy są żywiołowe, mocne oraz porywające. Nie sposób się przy nich nie wyszaleć, wyskakać i zedrzeć gardła.

Scena Ż sceną debiutantów

Na malutkiej Scenie Ż interesowały mnie dwa występy - debiutujących Darii Zawiałow oraz Piotra Zioły. Daria występowała zaraz po Organku, tak więc pod sceną znalazłam się, gdy wokalistka kończyła już pierwszy numer z setlisty. Zagrała Miłostki, Kundel Bury, Lwy, Król Lul oraz na zakończenie Malinowy Chruśniak. Ujęło mnie zaangażowanie artystki. Wczuwała się w każde słowo piosenki, każdą nutę - skakała po

scenie, nie żałowała sił oraz energii. Po świetnym występie Zawiałow na Scenie Ż pojawił się Piotr Zioła - niezwykle skromny i niesamowicie utalentowany. Artysta wykonał Bilet, CFTCL, Safari, Django i Podobny. Wydawał się być nieco zaskoczony i jednocześnie uszczęśliwiony ilością osób, które przyciągnął. Publiczność była równie szczęśliwa, co okazała gromkimi brawami na koniec występu. Zioła dał z siebie wszystko tym wykonem. Mam ogromną nadzieję, że w przyszłych edycjach Męskiego Grania Piotr będzie występował na Scenie Głównej, bo zdecydowanie mu się należy.

Minimalizm, prostota i skromność

Pomiędzy występem Zawiałow a Zioły, na Scenie Głównej swój czas miał legendarny już zespół Hey. To było moje pierwsze spotkanie z nimi na żywo. Artyści zagrali głównie utwory z fantastycznej płyty Błysk. Nie zabrakło tytułowego numeru, który otwierał cały set, a ponadto usłyszeliśmy m.in. Szum, Prędko, prędzej, 2015 i Historie. W pewnym momencie Kasia Nosowska zapowiedziała niespodziewanie wykon piosenki Tramwaje i gwiazdy, którą nagrała razem z Miuoshem i który na scenie także się pojawił. Na koniec zagrano utwór Cisza, ja i czas. W tym występie urzekła mnie sama wokalistka. Zachowywała się bardzo naturalnie i skromnie, po każdym utworze uroczo dziękowała publiczności. Wyglądała wtedy tak, jakby to był jej pierwszy koncert - była zachwycona i wręcz zaskoczona entuzjastycznymi reakcjami widowni. 

Mieszanka wybuchowa

Intrygowało mnie, jak w tym roku wypadnie Męskie Granie Orkiestra. Jej frontmani to trzy różne osobowości muzyczne - rockowy Organek, alternatywna Brodka oraz nowatorski Rogucki. Czy z takiego połączenia może powstać coś dobrego? Pewnie, że tak. Podobnie jak w zeszłym roku, szefem muzycznym Orkiestry został Organek i podobnie jak wtedy nie zawiódł. Artyści wykonali utwory z repertuaru Maanamu (Raz,dwa), Myslovitz (W deszczu maleńkich żółtych kwiatów), Tiltu (Nie wierzę politykom), Hey (sic!). Najbardziej w pamięć zapadła mi rapująca Brodka, która wykonała utwór Tata Dilera Kazika. Ponadto na wyróżnienie zasługuje Hi Fi Wandy i Bandy w wykonaniu Roguckiego i Miuosha, King Bruce Lee Karate Mistrz Franka Kimono w wersji Roguckiego oraz Mamy forsę, mamy czas Dżemu w interpretacji Organka. Gościnnie pojawili się wokalistka Lombardu, Małgorzata Ostrowska, która wraz z szefem muzycznym wykonała piosenkę Gołębi puch oraz Kev Fox, który zabrał się za Lust for Life Iggy Pop. Występ Orkiestry był niezwykle różnorodny. Można tam odnaleźć wszelakie style muzyczne - myślę, że każdy meloman znalazł coś dla siebie w tym secie. Imprezę zamknął tegoroczny hymn trasy, Nieboskłon, który spowodował niemałe szaleństwo wśród publiczności. Był ogień!

Ciekawostki

Oprócz powyższych występów, byłam obecna jeszcze na dwóch. Bisz/Radex występowali na Scenie Ż i raczej nie zwróciłabym na nich większej uwagi, gdyby nie nietypowe połączenie rapu oraz rocka, które prezentowali. Brzmieli naprawdę dobrze i wiem, że czym prędzej muszę zapoznać się z ich płytą. Bardzo spodobał mi się występ Me and That Man, czyli projektu Adama Darskiego oraz Johna Portera. Panowie wypadli świetnie. Mocne brzmienia przywodziły na myśl stary dobry rock, do którego czasami chce się wracać. W tym przypadku także czym prędzej muszę sięgnąć po płytę duetu.

Chwilę po występie Darii Zawiałow udało mi się z nią zamienić kilka słów. Okazała się niesamowicie sympatyczną oraz ciepłą osobą. Wydawała się być bardzo uradowana z powodu dobrego przyjęcia jej występu przez publiczność. I wyraźnie ucieszyła się, gdy oznajmiłam, że wybieram się na jej koncert w Warszawie. Czuję, że na jesiennej trasie da jeszcze więcej czadu.

Podczas ostatnich występów imprezy w moje oczy rzucał się spacerujący... Dawid Podsiadło, który wyraźnie się kamuflował. Ciekawy paradoks - ubrany w czapkę, z plecakiem i pochyloną głową dawał się zauważyć bardziej niż w zwyczajnych okolicznościach. Zastanawiam się, jak podobała mu się impreza, bo wówczas nie wyglądał na bardzo zainteresowanego. ;)