Guilty pleasures #1

Każdy z nas ma swoje grzeszne przyjemności. Dla jednych będzie to niezdrowa przekąska, dla innych kiepskiej jakości serial, a dla mnie będą to komercyjne, typowo radiowe utwory, które z jakichś niezrozumiałych względów mi się spodobały. Zapraszam na nowy cykl!

Sean Paul ft. Dua Lipa – No Lie

Gdy widzę przy tytule jakiegoś utworu nazwisko Seana Paula, od razu mnie odrzuca. Kompletnie nie rozumiem jego fenomenu oraz dlaczego pojawia się jako featuring w tak licznych piosenkach. Z No Lie pewnie byłoby tak samo - przeszłabym obok obojętnie i z przyjemną myślą, że omija mnie muzyczny koszmarek - ale nie tym razem. Lubię chwytliwy rytm, który zapewne idealnie sprawdza się na klubowych karierach. Jednak największym plusem tego numeru jest refren wykonywany przez Duę Lipę. Jej niski, czysty głos bardzo ładnie brzmi i komponuje się z całością. I nawet ten Sean Paul aż tak nie irytuje...

Charlie Puth – Attention

Nigdy nie interesowałam się przebiegiem kariery tego amerykańskiego artysty. Znałam najpopularniejsze single, niektóre nawet nuciłam, ale nic poza tym. Attention od razu mnie chwyciło. Podoba mi się wiele składowych owego utworu - zmiany tempa, zmysłowy bit, modelowanie głosu i... tak naprawdę nie mam się czego przyczepić. Singiel Charliego to przyjemna, dobra kompozycja. Co prawda nie będę nad nią piać z zachwytu, ale rozgości się ona na mojej playliście. Dobra robota.

Clean Bandit ft. Sean Paul & Anne-Marie – Rockabye

I tutaj podobna historia - totalna obojętność, brak mojego zainteresowania względem wymienionych artystów. Rockabye pomimo skocznego, tanecznego rytmu opowiada o przykrych wydarzeniach i w gruncie rzeczy jest to smutna piosenka, na swój sposób ujmująca oraz nieoczywista. Stąd moje pozytywne nastawienie wobec niej. Anne-Marie brzmi naprawdę dobrze, odpowiednio równoważy wysokość swojego głosu, dzięki czemu nie jest nudna. Skrzypce w połączeniu z elektroniczną melodią jak niemal zawsze robią robotę. Jestem na tak.